Тормыш безне сыңар кулы белән кыйный,
Ә икенче кулы белән сөеп тора. Фәнис Яруллин.

Берәүләрне тормыш гомергә бер генә сыный. Кеше дөнья зилзиләләренә каршы үзенең кечкенәдән үк җыелып килгән гайрәтен, ана сөте белән кереп тамырларына таралган көчен куя. Куя да, өстенә ябырылып килгән бөтен авырлыкларны бер селтәнүдә юкка чыгара. Шул мизгелдә каушап калмаганнарны батыр диләр...
(Фәнис Яруллин)

Һич яхшылык эшли алмасаң син
Кешеләргә бик - бик теләп тә,
Яхшы теләк телә,
Ул да кайчак,
Зур көч өстәп куя йөрәккә. (Фәнис Яруллин)

Мин тормышны сөям шау наратлар
Яктылыкны сөйгән шикелле.
Тормыш бит ул алга дәшеп торган
Зур эшләре белән күңелле. Ф.Яруллин

Бөркетләрнең горурлары тирестә казынган тавыклар белән пычранмый, алар кырда уктай атылып чабучы җәйраннарга ташлана. Фәнис Яруллин

Язмыш синең тез астыңа китереп сукса - егылмас өчен якасына ябыш. Утларга салса - үзең аннан да көчле ян, шулвакыт аның кызуын сизмәссең. Суларга салса - күбек булып өскә күтәрелмә, асылташ булып төпкә бат: ялтыравыңны күреп , чумып алырлар. Тузан итеп һавага күтәрсә - яңгыр тамчыларына кушылып, җиреңә төш. Карурманнарда адаштырса - кояшка карап юл сайла. Ташлар белән бастырса - чишмәгә әверелеп, иреккә ургы; җиргә күмсә - орлык шикелле тишелеп чык. Җилкәнеңне җилләр екса - йөрәгеңне җилкән итеп күтәр. Нинди генә очракларда да җиңәргә өйрән. Көчле рухлылар гына максатларына ирешә ала. Түземнәр генә бәхеткә лаек. 

Фәнис Яруллин

Кешене бер генә затлы кием дә елмаю кебек бизи алмый. Елмаю - эчке матурлыкның тышка бәреп чыгуы. Салават күперендә җиде төс булса,
елмаюда җитмеш төс бар. Фәнис Яруллин